Gecenin bir yarısı ada sokakları bombos. Anıtın solundaki sidikli kestirme yoldan Rum mahallesındeki evimize dogru yuruyorum. Bir erkek cocugu avazı cıktıgı kadar bagırıyor ´´Yıldız buldummm yıldız buldummmm! Dun gece gokten bır yıldız dusmus onu buldummmm!!"
Ne buldunnn ne buldunnn? diyerek yanına yaklasıyorum ben o zaman 12'li yastayım evde anneannem bekler hava iyice kararmıs gecde kalmamalıyım.
'Yıldız, abla ,ıste yıldız... 'diyor duyduguma inanmamis oldugumu yuzume vurarak.Nasil mutlu nasil heyecanlı... Turuncu bır denız yıldızı var avucunda avucundan buyuk avucuna sıgmaz.. ' Dun gece yere dusmus yolda buldum.' dıyor.
Aradan 18 yas gecmis, ben hala o cocugu arıyorum bulamıyorum rastalayamadım hıc bır toprakta oyle bir cocuga..
Ne yaptı sonra, o yıldızı yere mi goge mi suya mı bıraktı bilemedım hic. Hep aklımda o gece, hep aklımda o cocuk.
Soyleyemedim cogu kimseye yıldızları aslında yerden toplayanlar var da, sizin haberiniz yok diye...
Avuclarında yıldızla gezenler var aslındada bız kimsenın avucuna bakacak cesarette degiliz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder